Zoals het weer in september was, zo is het in oktober gewoon doorgegaan: mooi, rustig herfstweer. Ook deze zondag ziet er mooi uit. Het is helder en een beetje aan de frisse kant. Ik wil vanmorgen bij het vogelobservatiepunt in het Oude Land van Strijen gaan kijken. Tegen zonsopgang vertrek ik en zie de zon opkomen bij het strandje van Mijnsheerenland.  Via de Maasdijk kom ik in Westmaas, daar is altijd de twijfel; eerst langs het strandje van Westmaas of over de Munnikendijk en Ritselaarsdijk. Ik kies dit keer voor de laatste optie en dat blijkt een goede te zijn. Als ik op de Munnikendijk fiets, zie ik dat er over de weilanden een nevel hangt en dat met de zon erop is schitterend. De schapen aan de dijk lopen in de nevels. Op de Ritselaarsdijk is het zelfs tijdelijk wat mistig. Twee mooie paarden staan in de mist en de koeien in de weilanden staan half in de mist, half in de zon te grazen. Ik fiets heel de Groeneweg uit en kom op de Hoekseweg. Alles is mooi nu. Overal om me heen nevels  en met de zon erboven lijkt het wel een poollandschap.
De zon komt wat hoger en de nevels lossen nu toch ook snel op.  De wat hogere beplanting in de weilanden zit vol met rag. De mist hangt er nog in en dat geeft een paarse gloed over het weiland. Van de vele grutto’s , die  hier in het voorjaar te horen waren,  is nu niets te zien en te  horen. Die zijn waarschijnlijk al vertrokken naar warmere oorden. Een buizerd vliegt over, met tussen z’n poten, een buit die hij een stuk verder in het weiland op gaat eten.
Ik zet m’n fiets aan het begin van het pad dat naar het vogelobservatiepunt leidt en loop het pad af. Rechts een brede vliet met wat futen en weilanden, waar een hoop ganzen zich uit de voeten maken.
Links wat struiken en hogere begroeiing. De  vliet is gebaggerd en de bagger ligt hard geworden langs het pad. Op de bagger liggen heel veel zoetwater mosselen en er bloeit nog een laatste gele guldenroede. Als ik in het observatiepunt kom valt het uitzicht op het eerste gezicht tegen. Ook hier is veel gebaggerd en het ziet er wat kaal uit in vergelijking met eerdere keren. Ik pak de verrekijker erbij en zie diverse grote zilverreigers recht voor me. Ze komen steeds een stukje dichter naar me toe. Het zijn er zes. Het valt me op dat er twee zwarte snavels hebben, de anderen gele snavels. Vooraan zit ook een blauwe reiger. Hij is de beste visser, want hij haalt met één haal een flinke vis uit het water.  Van samen delen is geen sprake. De vis gaat in één keer naar binnen.
Je kan hier als je wilt je waarnemingen op een groot bord opschrijven. Dat is door een paar mensen ook gedaan en die hebben heel wat gezien. Ik wil het ook wel, maar helaas is de stift onvindbaar.
Ik ga terug naar m’n fiets. Het is tegen tienen en ik hoor de klokken van de kerk van Cillaarshoek slaan. Als ik net na tienen langs de kerk kom, is het eerste lied vanaf de straat goed te horen.
Het valt me nu voor het eerst op dat voor de “winkel” van de gebroeders Zilverschoon een mooie grote esdoorn staat. Een mooie boom om toe te voegen aan “Bomen in de Hoeksche Waard”. Gelukkig staat de slagboom open en kan ik de Zuiddijk op. Deze dijk slingert door de polder met aan beide kanten weids uitzicht over de polders. Op het einde linksaf de Ritselaarsdijk op. De bomen hangen vol allerlei verschillende soorten appeltjes; klein, groot, groen en rood.
Op het einde is de keuze nu snel gemaakt; nog even langs het strandje van Westmaas. Ik kom nog langs een paar mooie stukjes akkerrand met vooral bloeiende zonnebloemen en cosmea.
Aan de overkant van de Binnenmaas zie ik molen “De Hoop”, die het net niet heeft gered om de hoofdprijs van € 50.000,- binnen te halen om de molen te gaan restaureren.
Langs het verlaten strandje van Westmaas ga ik op huis aan.