19 juni 2025 Op een zomerse morgen van Kuipersveer richting de Blankert
In maart schreef ik dat het zonnig was, in april ook en nu half juni kan ik nog steeds zeggen dat het voornamelijk zonnig weer is. Op deze stralende ochtend is een mooie gelegenheid om weer eens naar Kuipersveer en de Blankert te gaan. En droog is het trouwens ook nog steeds. De gewassen moeten bijna constant beregend worden.
Ik ben net na 5 uur vanaf huis vertrokken om de zon op te zien komen. Ter hoogte van de Blaaksedijk zie ik de zon vuurrood opkomen. Met wat nevels boven grond geeft dat een mooi gerzicht.
Als ik aan het einde van het Jack Dawson Greenpad komt hoor ik veel gekakel en als ik om het hoekje kom, zie ik minimaal 10 hanen lopen en kakelen. Omstebeurten gaan ze los. En doen ook nog wat aan ochtendgym.
Altijd mooi om even uit te kijken over de Oude Maas bij het oude brughoofd van de Barendrachtse brug.
Bloeiende aardappel tegen de opgekomen zon aan de Buitengorzendijk.
De nieuwe stier van Kuipersveer, overgekomen van de Staart, Oud-
Op een deel van het gebied waar de Schotse hooglanders konden lopen, kan dat nu niet meer. Het gaat bebouwd worden.
Boven het wilgenwatertje vliegen heel veel oeverzwaluwen. Ze vliegen zo snel dat ze niet goed vast te leggen zijn. Tegen de lucht zijn ze beter te zien in combinatie met een paar ganzen.
Ik ga richting het pad dat naar de griend leidt. Ik sta er van te kijken hoe alles begroeid is de laatste tijd. En omdat het gras en alles nog wat nat is van de ochtenddouw ben ik binnen de kortste keren tot m’n knieën nat.
Het stukje door de griend is altijd wel de moeite waard. Ik had het gevoel dat het wat opgeruimd er uit zag. Er waren de laatste jaren heel wat wilgen omgewaaid door de diverse stormen en die lagen altijd schots en scheef door elkaar. Zoals op de foto te zien is, is niet alles opgeruimd (gelukkig). Wat vanmorgen opvalt, is dat ik veel tuinfluiters hoor.
Er huppelt een tijdje een kraai voor me uit. Hij kan niet vliegen en probeert me steeds voor te blijven. Ik blijf rustig achter hem. Na een tijdje wordt hij moe en verdwijnt in de begroeiing naast het pad. Hopelijk redt hij het.
Als ik uit de griend komt loop ik eerst een stukje langs het water. Ik hoor en zie tureluurs, scholeksters en een visdief.
Overal het geluid van de kleine karekiet vanmorgen. De meesten laten hun zang horen, maar er zijn er ook die alleen maar naar elkaar roepen.
Het stukje vanaf de brug bij het watertje tot de Blankert ziet er prachtig uit. De zon schijnt mooi op de diverse grassen, distels staan in bloei en veel vogelgezang uit de bomen.
Uitzicht over de Blankert. Altijd mooi , maar ook flink vol gegroeid. Nadat ze de Blankert een aantal jaren geledenopnieuw hadden ingericht, was er een mooi uitkijkpunt gemaakt op het hoogste punt van de Blankert. Dat is nu volledig overwoekert door de braam. De wilg, die ik zo vaak op de foto heb gezet, daar is nog maar weinig van over. Rechts op de foto is hij nog te zien.
Op het laatste stukje pad zie ik nog een distelvlinder. Hij vliegt steeds wat onrustig voor me uit, maar uiteindelijk gaat hij rustig zitten. Klaar voor een foto.
En zoals de ochtend begon zo eindigt het ook: met een kanon om de akkers nat te maken. (En het zou nog lang droog blijven)
Tien dagen later (zondag 29 juni) was ik hier weer en waren er nog een paar bijzonderheden:
Een van de Schotse hooglanders is bevallen, maar de vader is nog niet de nieuwe stier van de Staart, maar nog de vorige stier. Die zal z’n dochter nooit zien. En in de griend zaten de wilgen vol met spinsel van de wilgenstippelmot. Deze ochtend kwamen er honderden net uit hun pop. Hoewel ik regelmatig in de griend kom, had ik dit nooit eerder gezien.
