31 januari 2021 winters ochtendje rond Kuipersveer
De winter van 2020/2021 verloopt tot nog toe zeer nat en somber. Er is maar weinig zon. Op een enkele dag na valt er ook steeds weer regen. Het is bijna niet meer voor te stellen hoe een winterse dag er uit ziet, maar op zondag 31 januari is er toch ineens een dag met vorst. Bij ons vriest het in de nacht 3 graden en het is vrij helder.
Als het nog donker is loop ik even naar het strandje van Mijnsheerenland om de sterrenhemel te bewonderen en dan vooral het sterrenbeeld Schorpioen met de mooie oranje ster Antares. Rond zonsopgang keer ik nog even terug om de zon op te zien komen.
Hierna vertrek ik richting Kuipersveer voor een lekkere winterse wandeling. Overal hebben zich ijskristallen afgezet: op het gras, op het hek en op de takken en blaadjes van de bramen. Met de zon er op een prachtig gezicht.
Het eerst stukje loop ik door de griend. De watertjes die hier door heen lopen zijn bevroren. Toen het bevroor was het hoger water dan nu ik er ben. Het ijs is overal wat ingezakt. Dat is vooral goed te zien bij de rietstengels die in het water staan.
Uit de griend gekomen, loop ik richting het bruggetje. Het is windstil en ik voel de warmte van de zon. In de wilgen hoor ik af en toe de bonte specht. Als ik bij de brug ben, kijk ik aan de ene kant uit over het plasje met die blubberige kwallen en naar de andere kant kijk ik uit over het water richting de Blankert.
Op de Blankert staat de karakteristieke wilg er nog maar treurig bij. De laatste jaren is hij hard achteruit gegaan. Zo te zien zit er nu nog maar weinig leven in. De Blankert is gedeeltelijk vol gelopen.
Op de grond een mooi ovaal bevroren plasje. Doet me denken aan een mini-
Ik loop weer terug en ga nog even bij de Schotse hooglanders kijken. Ze waren met z’n dertienen, maar 6 zijn er verhuisd. De overgebleven zeven staan lekker in de zon. Ze grazen wat, kijken wat naar mij en sloven zich zo nu en dan even uit.
We wisten toen nog niet dat het een week later pas echt winter werd.